വയലാണ്
കരക്കണ്ടമാണ്
വീട് പണിയുവാൻ
വാനം വെട്ടുകയാണ്
ആഴത്തിനടരിൽ നിന്ന്
അടർന്ന് വീണൊരു മണ്‍തവള
'ചൊവ്വറെ,ചൊവ്വറെ'ന്നു
ചൊല്ലിവിളിക്കുന്നു
ചാത്തൻ പുലയനെന്നു
മുത്തച്ഛൻ ചിന്തിച്ച്
മുറ്റത്തെ തിണ്ടിന്മേൽ
കുന്തിചിരിക്കുന്നു
ചാത്തൻ പുലയന്റെ
ചോരയും നീരുമിത്
മണ്ണിന്റെ കണ്ണവൻ
നേരവകാശിയവൻ
'കൊല്ലല്ലേ,കൊല്ലല്ലേ'ന്നു
എട്ടടി അകലത്തിൽ
കണ്ണീരാൽ മണ്‍ തവള
കൈകൂപ്പി നില്ക്കുന്നു
മണ്ണിനെ കൊല്ലല്ലെന്നു
മുറവിളി കൂട്ടുവാൻ
നീയല്ലേ കൂട്ടിനുള്ളൂ
എനിക്കെന്റെ ചാത്തൻ പുലയാ
മുത്തച്ഛൻ മൌനത്താൽ
നെഞ്ചത്തടിക്കുമ്പോൾ
'കരയല്ലേ,കരയല്ലേ'ന്നു
കരയുന്നു മണ്‍ തവള
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ