മന്ത്രം

മഞ്ഞിൽപ്പൊടിച്ചുണർന്നൊരു
വെൺതാരംപോലെ നീ
വെളളി വെളിച്ചമായെന്നുള്ളിലി -
രിക്കുന്നു
പുഞ്ചിരിച്ചെത്തം സത്യദീപമായ്
പ്രകാശിപ്പൂ
ഓമനേ നിന്നോർമ്മയെൻ
നെറുകിൽ ചുംബിക്കുന്നു

മനസ്സാമുരക്കല്ലിൽ
ഞാനുരക്കുമ്പോഴൊക്കെയും
കാഞ്ചനകണമായ് നീ
തീർക്കുന്നു പ്രഭാപൂരം

പ്രണയ വിപഞ്ചിക മീട്ടുമെൻ
ഹൃത്തടത്തിൽ
പിഞ്ഛികയായ് പ്രിയേ നീ
പരിലസിച്ചീടുന്നു

പ്രിയങ്ങൾ പറഞ്ഞൊട്ടും
പരിഭവിച്ചിട്ടില്ല നാം
പ്രണയപാവനത്വത്തെ
നുള്ളി നോവിച്ചിട്ടില്ല

എത്രയഗാധം പ്രേമം
എത്ര നിഗൂഢം പ്രേമം
ആയിരം പ്രഭാതങ്ങൾ
പ്രണമിച്ചിടും മന്ത്രം