തെരുവിൽ നിന്നൊരു
കവിതളിർക്കുന്നു
തെരുതെരെ കവിത
കുറിക്കുന്നു
തെരുവ് അഭയമായവനേ
തെരുവിൽ മരിച്ച്
ജനഹൃദയത്തിൽ
അനശ്വരത നേടിയവനേ
പട്ടിണിയിൽ കുരുത്ത കവിതേ
മനുഷ്യമനസ്സു പഠിച്ചവനെ
നിൻ്റെ കലാലയം തെരുവായി -
രുന്നു
നിൻ്റെ കവിത സത്യമായിരുന്നു
എന്തൊക്കെ കച്ചവടങ്ങൾ
കണ്ടു നീ
കടിച്ചുകീറും കണ്ണുകളെ
കരുണയില്ലാത്ത കപടതയെ
വെളുക്കെ ചിരിക്കും കള്ളനാണ-
യങ്ങളെ.
നീയാണു കവി
നീയാണു കവിത.
ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിനു -
മാത്രം കൈനീട്ടുന്ന
കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലുള്ള
ആ നിഷ്കളങ്കതയുണ്ടല്ലോ
മണ്ണുമാത്രമാണ്
മനുഷ്യനഭയമെന്ന അറിവുണ്ടല്ലോ
അയ്യപ്പാ....
നീയല്ലാതെ
മറ്റാരാണു കവി(ത)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ