വേനലിൽപൂത്ത പൂവുകൾ
പൊള്ളി നിൽക്കുന്ന നോവുകൾ
കണ്ണിനാനന്ദമായിടാം
കരഞ്ഞു വീർത്ത മുഖമലരുകൾ
മരുവുമോർമകൾ ഉള്ളത്തിൽ
തെരുപിടിപ്പിക്കും ചിന്തകൾ
രക്ത മെത്രയൊഴുക്കിയാണു നാം
സുഖിച്ചിടുന്നുസുരക്ഷരായ്
കരിഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിന്നും പൂത്തുനിൽക്കും പുതു പ്രതീക്ഷകൾ
ഓർത്തു നോക്കാറില്ലനാമൊട്ടും
ആർത്തി മാത്രമേ ബാക്കി
ഗ്രീഷ്മമെത്ര കുടിച്ചു വറ്റിച്ച്
ചുവന്നു പോയതീ പൂവുകൾ
വസന്തമേകുവാൻ മാത്രമായെത്ര
ജീവിതം പൊള്ളി പോകുന്നുയിങ്ങനെ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ