കർക്കടകത്തിൻ്റെ കുടില ബുദ്ധിയിൽ
നിഷാദനുണരുന്നു
കാറ്റിൻ്റെ കൂരമ്പിനാലെൻ്റെ കുടിലു-
തകർക്കുന്നു
സമുദ്രതാളമെൻ നെഞ്ച്
പറക്കുന്ന പക്ഷിയെൻ മനസ്സ്
പൊള്ളിയടരുന്നു കാല്
പൊടിപോലും കാരുണ്യമില്ലാത്ത കാലം
ഉഷ്ണമാപിനിയാകുന്നു ശരീരം
ഉഷസിൻ്റെ പക്ഷി ഇരുട്ടിൻ്റെ തടവറയിൽ
നരച്ചുപോയി മോഹം
നുരച്ചുപൊന്തുന്നു കണ്ണീർ
സെമിത്തേരിയിൽ ഇരുമ്പു ഗെയ്റ്റിൻ-
ശബ്ദം
മോഹത്തിൻ്റെ ഉതിർന്നു വീണ പുഷ്പം
അശാന്തിയുടെ ആരവങ്ങളെങ്ങും
ചിറകരിഞ്ഞ പക്ഷിയായ് മണ്ണ്
വാ തുറന്ന കർക്കടകം
ബകനായ് നിന്ന,ലറുന്നു
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ