പഞ്ച വ൪ണ്ണക്കിളി
പെണ്ണവള്‍ പാടത്ത്
നെന്മണി കൊത്തി പറന്നീടവേ
കല്ലും,കവണയും കയ്യിലെടുത്തു ഞാന്‍
എയ്യുവാനുന്നം പിടിച്ചീടവേ
പാടില്ല,പാടില്ല ;യാര്‍പ്പൂ വിളിയുമായ്
പൊന്നോണ മെന്നോട് ചൊല്ലിടുന്നു
പുത്തരി യെല്ലാര്‍ക്കും ഒന്നുപോല്‍ ഭൂമിയില്‍
എത്തിക്കയല്ലയോ ഓണനാള്
മാനഞ്ചുംകണ്ണിയാള്‍ ,പൈങ്കിളി പെണ്ണവള്‍
ആനന്ദ സ്ഥബ്ധയായ് നോക്കി നില്‍ക്കേ
പാണന്റെ വീണയും പാടവരമ്പത്ത്
പൊന്നോണ നാള് പുകഴ്ത്തിടുന്നു
കള്ളംപാടില്ല ,ചതി പാടില്ല
പൊന്നോണത്തിന്‍ പത്ത് നാളെങ്കിലും
മാനത്ത് മാടപ്പിറാവ് വന്ന്
മധുര പ്രതീക്ഷകള്‍ നല്‍കീടുന്നു
കണ്ണ് മിഴിക്കുന്നു കാക്കപ്പൂവ്
കാതു കൂര്‍പ്പിക്കുന്നു കൃഷ്ണ പ്പൂവ്
മൂക്കുത്തി ചാര്‍ത്തിയ മുക്കുറ്റിയും
കുറ്റി ച്ചെടികളും, കുട്ടികളും
പൊയ്പോയ കാലങ്ങള്‍ തന്‍ സ്മരണ
സുന്ദര സങ്കലപ്പത്തിന്‍ ചാരുത
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ