ഒരു നിമിഷം, പതറിയോ -
ഉള്ളം
ഓർമ്മകൾ വന്നെൻ്റെ -
നെഞ്ച,മമർത്തിയോ .
എത്ര ഉഷസ്സിൻ തിരി -
തെറുത്തു
ഉത്തരവാദിത്വമുള്ളുണർന്നു
ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരിയാൽ -
പൂവു പോലെ
ഒന്നൊന്നായവയൊക്കെ ചേർ-
ന്നു നിന്നു.
കാലം പുഴയായൊഴുകിടുന്നു
ജീവനം നീങ്ങുന്നു പുതുപുഴയായ്
ആരവ,മാനന്ദ, മാൾക്കൂട്ടമായി
ഓരോ ദിനവും കടന്നു പോകെ.
അഴലും അലച്ചിലും ജീവിത -
വണ്ടിയായ്
മുന്നോട്ടു മുന്നോട്ടു നീങ്ങിടവേ
മണി മുഴങ്ങീടുന്നു
അനിവാര്യത, തൻ സ്റ്റോപ്പിൽ
നിൽക്കുന്നു വണ്ടി.
അഴിച്ചു വെയ്ക്കാമിനി കുപ്പായ
മെന്ന്
അശരീരി ഉയരുന്നു
ഞെട്ടിയുണരുന്നു ഞാൻ
കാലം കാത്തുവെച്ച പുതുവഴിയെ
സാകൂതം നോക്കി നിൽക്കുന്നു.
പതറിയോ ഉള്ളം
ഒരു നിമിഷം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ