നോവ്‌ തിന്നുന്ന പക്ഷിയാണ് ഞാൻ
അറുതിയില്ലാത്ത അലച്ചലുകൽക്കും
അന്വേഷണങ്ങൾക്കു മൊടുവിൽ
ഉവ്വ്,ഞാൻ നിന്നിലേക്ക്‌ തന്നെ തിരിച്ചു വരും
ഓർമ്മകൾ തീവ്ര മാകുമ്പോൾ
യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയതിനേക്കാൾ
തീവൃതയോടെ തിരിച്ചെത്തും
എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ ആണിപ്പാടു കണ്ടത്
നീ മാത്രം
എത്ര കൊട്ടിയടച്ചാലും നിന്റെ ഹൃദയ കവാടം
ഞാൻ തുറക്ക തന്നെ ചെയ്യും
കണ്ടതും,അനുഭവിച്ചതുമല്ല
യഥാര്ത്ഥ സ്നേഹമെന്ന്
എനിക്കും നിനക്കുമറിയാം
മരണമേ നിന്റെ കുടീരത്തിനു മുന്നിൽ
ഞാൻ മുട്ട് മടക്കുന്നു
നോവുതിന്നു ചുവന്ന പൂവാണ് ഞാൻ
പേരറിയാത്ത ഈ വഴിയരികിൽ
നിന്നോടു ഞാൻ ചേർന്ന് നില്ക്കുന്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ