പഴയൊരാ പാട്ടിന്റെ യീരടിയൊ
ന്നു മേ
യിന്നെനിക്കോർമ്മയില്ല
ഇപ്പാഴ്നിലക്കോണിനോരത്തിരുന്നു ഞാൻ
ഓർക്കാൻ ശ്രമിക്കയാണിന്ന്
ഏകാന്തതയിരുൾകൂട്ടിനേയും തന്ന്
യെങ്ങോ മറഞ്ഞു പോയീ
വഴിക്കണ്ണുമായി വേരിറങ്ങിയോൾ
ഞാൻ
യെല്ലാം മറന്നു പോയി
പ്രീയ നിൻപ്രേമവുംമധുഭാഷണങ്ങ
ളും
പാഷാണമെന്നറിഞ്ഞില്ല
പതയുന്നപൗരുഷംപേവിഷമെന്നതും
അന്നറിഞ്ഞിരുന്നില്ലയീ ഞാൻ
വിശ്വസിച്ചന്നു ഞാൻ നിൻ വിരി
മാറിനെ
വിശ്വ ക്ഷേത്രമായിക്കരുതി
കുരുതിക്കളമത്
യെന്നറിഞ്ഞീടുവാൻ
പിന്നെയും ഞാനൊട്ടുവൈകി
അറിയാതെ കൈമോശം വന്നൊരീ
ജീവിതം
ഞാൻ വെറും പാഴ്ത്തുണി ഭാണ്ഡം
പറയട്ടെ ലോകമേ ,ഞാൻ വെറും ഭ്രാന്തിയാം
കാണുവോർക്കുകളിപ്പാട്ടം
എന്നിട്ടും കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ
പ്രീയനെ
ഇനി വരില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
സ്നേഹങ്ങളൊക്കെയുരിഞ്ഞെറിഞ്ഞിട്ടും
ശേഷിപ്പതൊക്കെയും സ്നേഹം
പാടില്ലയിനിയുമൊരു പെണ്ണു
പോലും
മനം മറന്നൊന്നു മേ ചെയ്യാൻ
വാക്കല്ല, നോക്കല്ല ,വാശിയുമല്ല
ജീവിതം മണ്ണിതിലൊന്നു മാത്രം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ