വിത്തിനുള്ളില്‍ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്
ഒരു വൃക്ഷം
വിളയാനൊരു ഭൂമി തേടുകയാണ് വിത്ത്
കരി പുരണ്ട മനസ്സിലും
കാര്‍മേഘ കരളിലും കുരുങ്ങി പോകരുത് -
ഈ വിത്ത്
കുറഞ്ഞതൊരു കുന്നായ്മയും
കുറുമ്പു മില്ലാത്ത
വെളിമ്പ്രദേശമെങ്കിലും ആയിരിക്കണം
സ്നേഹത്തിന്റെ സൂര്യപ്രകാശവും
പ്രണയത്തിന്റെ പനിനീര്‍ത്തുള്ളികളും
നനഞ്ഞിരിക്കണം
ബോധത്തിന്റെ താഴ്വരയിലേക്ക്
ഇലപ്പച്ച നീട്ടിവളരണം ആ ബോധിവൃക്ഷം
വ്യോമ വിതാനത്തിലേക്ക്‌ ചിറകും വിരിച്ച്
പങ്കില മനസ്സുകളിലേക്ക്
പളുംകു മണികള്‍ പൊഴിച്ചങ്ങനെ ......
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ