ചൂണ്ടയിലെയിര
മാടിവിളിക്കുമ്പോഴും
സഹിക്ക വയ്യാതവിശപ്പ്
അവിടെ യെത്തിക്കുംപോഴും
അറിഞ്ഞി രിക്കില്ല
അവസാനത്തെ
അത്താഴമെന്ന്‍
ജീവനു വേണ്ടിയുള്ള ഓരോ പിടച്ചലിലും
ആയുസിന്റെ നിമിഷം
കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വന്നിട്ടുണ്ടാവണം
കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഓര്‍ത്തിട്ടുണ്ടാവും ഒരു നിമിഷം
കാണാന്‍ കൊതിചിട്ടുണ്ടാവും പ്രിയ പ്പെട്ടവരെ
അടയാത്ത കണ്ണും ഉളിയുന്ന
നിറമുള്ള നിന്നെ
കത്തിയിലെക്കമാര്ത്തുംപോള്‍
പിടയുന്നത് എന്റെ ഉള്ളമാണ്
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ