വൃദ്ധത്വത്തിന്റെ പടി വാതിലില്‍
കൂനി വിറച്ചു കൊണ്ടയാള്‍ മുട്ടി വിളിച്ചു
ജീവിതം ഇത്രയും നിശബ്ദമാണെന്ന് -
പറഞ്ഞു തരാതെ
സ്നേഹത്തിന്റെ വാതിലെന്തിനാണ് നീ -
കൊട്ടിയടച്ചത്
സ്നേഹത്തിന്റെ സ്നിഗ്ധത യുള്ള
തൂവലുകള്‍ മാത്രം തുന്നിയ
എന്റെ ജീവിത നൂലില്‍ ആരാണ് -
കടുംകെട്ടു കെട്ടിയത്
ചുളി വീണ ശരീരം പോലെ തൂങ്ങിയാടുന്ന
ഒര്‍മ്മകളുമായെന്തിനൊരുശിഷ്ട്ട ജീവിതം
തുറക്കുകയാണയാള്‍അപരിചിത ത്വത്തിന്റെ
ഓരോ വാതിലും, എത്തപ്പെടുകയാണ് -
മഴ പെയ്ത മണ്ണില്‍ നിന്നും
ഇരുളുറഞ്ഞ അകത്തളത്തിലേക്ക്
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ