അവള്‍;ദുഃഖത്തിന്റെ ഒരു ഭാണ്ഡക്കെട്ട്
മുത്തച്ഛന്‍ മുന്പിരിക്കാറുള്ള
മരത്തിനരികിലെത്തി ഭാണ്ഡമവളഴിച്ചു
സ്നേഹ സ്പര്‍ശമായി ഒരുകുളിര്‍ കാറ്റ്
ദുരിതങ്ങള്‍ തുടയ്ക്കുവാനായി മുത്തച്ഛന്‍മരം
അവളിലേക്ക്‌ ചാഞ്ഞു
അവളുടെ കാലുകള്‍ വേരുകളായി
മണ്ണിലേക്ക് പടര്‍ന്നു
കൈകള്‍ ശാഖകളായി വിണ്ണിലേക്ക് വിടര്‍ന്നു
കണ്ണുകള്‍നക്ഷത്രപ്പൂക്കളായി വിരിഞ്ഞു
ശരീരം ശക്തിയുള്ള തായ്ത്തടിയായി -
അമ്മമരമായി വളര്‍ന്നു
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ