വിചിത്രമായ ഭൂമുഖത്ത്
അലയുന്നു കുറേപൊയ്മുഖങ്ങള്‍
കാലങ്ങളില്ലാത്തഞാന്‍
ചുമന്നുനടക്കുന്നു ഒരുപീഡിതമനസ്സ്
ഉണ്ട്,സുഹൃത്തുക്കള്‍,യേറെ
സ്നേഹത്തിന്റെ മേമ്പൊടിചേര്‍ത്ത്
ചതിയുടെചതുപ്പിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടവര്‍
ഒരു ഇരയെ,യെന്നോണം
തുറിച്ചുനോക്കി നൊട്ടിനുണയുന്നവര്‍
വിരൂപമായ ഒരുചിത്രംപോലെ ഞാന്‍ -
തൂങ്ങിയാടുന്നു
ഫൌണ്ടന്‍ തെറിപ്പിക്കുന്ന വെള്ള
തുള്ളികളെ പ്പോല്‍
കരളിലെ കണ്ണില്‍ നിന്നും കണ്ണീര്‍ തുളുമ്പുന്നു
ഞാനറച്ചുപോകുന്നു ഈവിശാലമായ
പാതയുടെ
അവസാനമെന്തെന്നറിയാതെ .
ഞാന്‍ വേദനയുടെ ഒരുചിത്രം
പതിരുമാത്രം വിളയുന്ന പാഴ്നിലം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ