സ്നേഹത്തിന്റെ
വെളിച്ച ക്കീറുകൾ
ഇടയ്ക്കിടെ ആകാശമെന്നിലേക്ക്ക്കൂ
പായിക്കുന്നു
തെറ്റിപോകുന്ന എന്റെ വഴികളെ
നേരെയാക്കി
ഇരുട്ടിനെ മുറിച്ചു കടക്കാൻ
സഹായിക്കുന്നു
ഓരോ മേഘക്കീറും
ഓരോ സുഹൃത്താകുന്നു
ഓർക്കാതെ പോകുന്ന സമയങ്ങളിൽ
ഒരമ്മയുടെ താക്കോൽ ദ്വാരങ്ങളിൽ
വെള്ളി വെളിച്ചമായ്
മിന്നി മറയുന്നു
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ