ആതുരാലയത്തിലെ
ആറാം നമ്പർ മുറിയിൽ
അസ്ഥിപഞ്ജരം പോലൊരാൾ
കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നു
ജീവനുണ്ടെന്നതിന്റെ തെളിവായി-
ടയ്ക്കിടെ
കേട്ടിടാം കാതോർക്കുകിൽ
ചെറു ഞരക്കം മാത്രം
സാധ്വിയാം മദ്ധ്യ വയസ്ക്ക
വ്യസന വദനത്താൽ
ശാന്തമായ് കട്ടിലിന്റെ
തലയ്ക്ക ലിരിക്കുന്നു
സുത തൻ കാന്തനാകാം കുഞ്ഞിനെ-
തോളിലിട്ട്
അങ്ങു മിങ്ങുംനടന്നു താളത്തി-
ലാട്ടീടുന്നു
കിളി വാതിലിൻ ചാരെ പുറത്ത്
കണ്ണും നട്ട്
ചിന്തിച്ചു നിൽക്കുന്നവൾ
തനയയായിരുന്നീടാം
എത്ര കഷ്ട്ടം കാര്യങ്ങൾ യെന്നു
ചിന്തിക്കുകിലും
സത്യമാമീ ജീവിതം
ഇങ്ങനെ യെന്നതോർക്ക
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ