ആ വഴിത്താരയിൽ അവളിരുന്ന് തേങ്ങുന്നു

അവരെന്നും കണ്ടുമുട്ടാറുള്ള
വാകമരച്ചോട്ടിലിരുന്ന് അവൾ
തേങ്ങി
ഞാനെന്റെ ഹൃദയം ആ വഴിക്കൊ
ള്ളിലെറിയട്ടെ
എന്റെ വേദനയെ, ആശയെ, യെല്ലാ
മെറിഞ്ഞുകളയട്ടെ
അവളുടെ കവിളിലൂടെയൊലിച്ചിറ
ങ്ങുന്ന
കണ്ണീർ തുള്ളികൾ
മണ്ണിലേക്കിറ്റിറ്റു വീഴുന്നു
കണ്ണീരിനും, മനസ്സിനും താങ്ങാനാ വാ തെ
അവളൊരു കണ്ണീർ പുഴയായൊഴു
കുന്നു
എന്റെകണ്ണീർതുള്ളികൾ എത്രയും
ദൂരം ഒഴുകട്ടെ
അവനെയോർത്ത്കണ്ണീർവാർത്തെ
ന്ന്
അവനറിയാതിരിക്കട്ടെ
ഞങ്ങൾ കൈ കോർത്തു നടന്ന വഴി
ത്താരകളെ
സ്വപ്നങ്ങളിലെ സ്വർഗ്ഗത്തെ, നെടുമ്പാ
ത ക ളെ, മലകളെ
ഞങ്ങളുടേതു മാത്രമായ മാന്ത്രിക
നിമിഷങ്ങളെ
എന്നെന്നേക്കുമായിമറന്നു പോകട്ടെ
ചിലപ്പോൾപ്രണയംകാലത്തേക്കാൾ മുമ്പേ
നമ്മെ നടത്തിക്കുന്നു
പക്ഷേ, കാലമേ എങ്ങനെയാണ്
എനിക്കു നിന്നെ ഓർക്കാതിരിക്കാ
നാവുക
മനസ്സുകൊണ്ട് പ്രണയിച്ചുപോയി
ല്ലെ നാം
എന്തെന്തു ദു:ഖങ്ങൾ, സുഖങ്ങൾ
എല്ലാംഒന്നിച്ചനുഭവിച്ചവരല്ലെ നാം
എന്നിട്ടുംപരിചയമില്ലാത്ത പുതുവ
ത്സരത്തിന്റെ മുന്നിൽ തനിച്ചാക്കി
ഒരു പിടി ഓർമ്മകളും തന്ന് കാല
ത്തിന്റെ കാണാമറയത്തേക്ക്
മറഞ്ഞു പോയില്ലെ നീ