കപട സ്നേഹം

മഴയുടെ മാന്ത്രിക സ്പർശമേൽക്കേ
തൊടിയാൽ തൊടാതേയകന്നിരുന്ന
ചടഞ്ഞിരുന്നോരു ചെടിയുണർന്ന്
ചൊടിയോടെ ചേണാർന്നു ലാവിടുന്നു

ആരുമേ നട്ടുവളർത്തിയില്ല
അരുമയാ,യോമനിച്ചൂട്ടിയില്ല
അറക്കവാളിൻ മൂർച്ച നോട്ടമിട്ടു
വാടിയില്ലെന്നിട്ടും വേരുറച്ചു.

തനിസ്വരൂപമായ് വളർന്നു നിൽക്കേ
അകന്നിരുന്നോരടുത്തിടുന്നു
ആർത്തിയാൽ ചുഴിഞ്ഞുള്ളനോട്ടം
കൊത്തിയെടുക്കുന്ന കൂർത്ത നോട്ടം

പഞ്ഞകാലത്തു പതുങ്ങിനിൽക്കേ
പഴി പറഞ്ഞു നടന്ന കൂട്ടർ
തളിർത്തു കൊഴുത്തെന്നു കണ്ടിടുമ്പോൾ
കപടസ്നേഹം കോരിച്ചൊരിഞ്ഞിടുന്നു.