നാമിപ്പോൾ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ്
ജീവിത പാളത്തിലൂടെ
ഒരിക്കലും കൂട്ടിമുട്ടാത്ത സമാന്തരമായ
പാളം പോലെ നമ്മുടെ ജീവിതം
ഓർമ്മയുടെ മുള്ളുകൾ
കുത്തിനോവിക്കുന്നുണ്ടിടയ്ക്കിടേ
പുറപ്പെട്ടുപോയ രണ്ടു മൗനങ്ങളാണു -
നമ്മൾ
തിരിഞ്ഞു നോക്കാറുണ്ടിടയ്ക്കൊന്നു
നമ്മൾ
തുളുമ്പിപ്പോകാറുണ്ട്കണ്ണിൻ കടലുകൾ
കൊളുത്തി വലിക്കുമപ്പോൾ അപായചങ്ങല
ഓർക്കുമപ്പോൾ ഓരം ചാരി നിൽക്കുവോരെ
പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞ് പിന്നെയുമോടും നമ്മൾ
മുതുകിലൊരുവീടുപേറി ഒച്ചായിഴയും നമ്മൾ
എത്രയോടിയിട്ടും മറവിയിലേക്കെത്തുന്നില്ലല്ലോ -
നമ്മൾ!
ഒരിക്കൽ നമുക്ക് പാളം തെറ്റണം
പ്രണയത്തിൻ്റെ കടും ചുവപ്പായ വാകപ്പൂവു-
കളാകണം
അന്ന് അറിഞ്ഞു കൊണ്ടൊന്നു തൊടണം
അവസാനവും അടുത്തൊന്നു ചേർന്നു നിൽക്കുവാൻ
കഴിയില്ലെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ടുതന്നെ!!!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ