ഒരിക്കൽ ഒടുങ്ങാത്ത സ്വപ്നത്തിലേക്ക്
നടന്നു കയറണം
പരാജിതൻ്റെ ചളുങ്ങിയ ഭാവങ്ങളെ,
നൂറുനൂറു കാളക്കണ്ണുകളെ മറക്കണം
തൃഷ്ണയുടെ തിരക്കോളിൽപ്പെട്ട്
കുറ്റബോധത്തിൻ്റെ ഞളുങ്ങലിൽ
പ്പെടാതിരിക്കണം
അശാന്തിയുടെ രോദനങ്ങൾ മറക്കണം
ഒരിക്കലെങ്കിലും,
കുളിരുള്ള പ്രഭാതത്തെ
ചൂടോടെ വലിച്ചു കുടിക്കണം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ