നട്ടുച്ചയുടെ നടവരമ്പിൽ
ഉടഞ്ഞ ചില്ലിൻ അവശിഷ്ട -
മായി ഞാൻ
കരളിലെ കടും വേദനയെ
മൗനത്തിലേക്ക്
വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു
ദുരിതപർവ്വങ്ങളിൽ
തുണയേകിയ എന്നെ
ദുരന്തത്തിൻ്റെ അഴിമുഖത്തു
തള്ളി
ദുരിശം കടന്നു പോയില്ലെ
എത്ര വിദഗ്ധമായി
അന്തമില്ലാത്ത ഇരുട്ടിലേക്ക്
ആത്മനിന്ദയില്ലാതെ
മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രം പോലെ -
വലിച്ചെറിഞ്ഞ്
എങ്കിലും,
കഴിയുമോ നിനക്ക്
കെടുകാലത്തിൻ്റെ
കത്തിപ്പടർച്ചയുടെ
കരിഞ്ഞവടുക്കൾ
നുള്ളി എടുക്കുവാൻ
ഓർമ്മകളെ പറിച്ചു മാറ്റുവാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ