കടലെത്ര കരഞ്ഞതാണ്
പോകണ്ടാ ,പോകണ്ടാന്നു
എന്നിട്ടും.,
തിരയുടെ കൈ പിടിച്ച്
തീരത്തിലേക്കു
വായുവിന്റെ കടലില്
വായുവിനായി പ്പിടയുമ്പോള്
കറുത്ത മാലാഖ കോരിയെടുത്ത്
കുന്നുംപുറത്ത് വെച്ചപ്പോള്
അവസാന ആഗ്രഹം
ഒന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ
അള്ളാ, കണ്ണ് അവസാനമേ കൊത്തി യെടുക്കാവൂ
വാലില് നിന്ന് തുടങ്ങി
മാംസവും, തലയോട്ടിയിലെ മജ്ജയും വലിച്ചെടുത്ത്
അവസാനം കണ്ണും .
അസ്ഥി പഞ് ജരം
പൊടിഞ്ഞ് അലിഞ്ഞ്-
ഒഴുകി കടലിലേക്ക് ഇറ്റിറ്റു.......
2010, സെപ്റ്റംബർ 2, വ്യാഴാഴ്ച
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ