നോവ്

പ്രണയത്തിന്റെ പരവതാനി വിരി
ച്ച്
രാത്രി കാത്തിരിക്കുന്നു
ജാല മേറുന്നു ജാലക കാഴ്ച്ചയിൽ
അപ്പുപ്പൻ താടി പോൽ പുകമഞ്ഞ്
കൊഴിയുന്നു
പ്രണയമേതു പാതാളത്തിലും
ഉഷസ്സിന്റെ ചിറകുവിരിച്ച്
സമുദ്രത്തിന്റെയറ്റത്തു പാർക്കാൻ
കൈ പിടിച്ച് നടത്തുന്നു
നെഞ്ചിൻ കൂടിൽ ഒരു പുസ്തകം
 നിവർത്തി വെയ്ക്കപ്പെടുന്നു
മഞ്ഞുതുള്ളികൾ കവിതാ ശകലങ്ങ
ളായ്
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു
മരച്ചില്ലകളിൽ തൂക്കിയിട്ട കിന്നര
ങ്ങളാകുന്നു
മഞ്ഞിന്റെയടരുകളിൽ റോസ് നിറ
മുള്ള
അകിലുകൾ തുന്നിയ നേർത്ത
മുഖാവരണമണിഞ്ഞ
പെൺകുട്ടി നിൽക്കുന്നു
ഹൃദയത്തിൽ നിന്നൊരു വാക്ക്
ചുണ്ടിൽ വന്ന് വറ്റിപ്പോകുന്നു
ദു:ഖത്തിന്റെനനഞ്ഞതൂവലുമായവൾ
അടഞ്ഞവാതിൽനോക്കിനിൽക്കുന്നു
നഷ്ട്ട പ്രണയത്തിൽ പെട്ടവർ
മരണം വരെ പേറേണ്ടതാകുന്നു
നോവ്