അരുതുകൾ പെയ്യുമ്പോൾ

അതിരുകളിൽ
അരുതുകൾ പെയ്യുന്നു
സ്വപ്നങ്ങൾ
ചിതറിക്കിടക്കുന്നു
ചോര കൊണ്ടൊരു കവാടം
പണിയുന്നു
കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന ഒരു
മരുഭൂമിയും
അലയടിക്കുന്നഒരു സമുദ്രവും
ഇടനെഞ്ചിൽ വെച്ചുതരുന്നു
മനസ്സിലൊരു സ്നേഹത്തിന്റെ
ആകാശക്കീറുമായ് നിൽക്കുന്നവൻ
ആയിരം നക്ഷത്രപ്പൊട്ടായ്
പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നു
മോഹത്തിന്റെ ഒരുകുന്നുമായ്
സ്വപ്നത്തിന്റെ മഞ്ചലിൽ
സ്നേഹത്തിന്റെ താഴ് വരയിൽ
കാത്തു കാത്തിരിക്കുന്നവരിലേക്ക്
മൗനത്തിന്റെ വിമാനവേഗമേറി
അധികാരത്തിന്റെ അടയാളമായി
വഴിയിൽ വെച്ച് വറ്റിപ്പോയ ഒരുറവയായി
വരണ്ടു നിൽക്കുന്നു.