സങ്കടൽ

ചുമച്ചും, കിതച്ചും
കോലായിൽ കൂനിയിരിക്കുന്നു
ഓർമ്മ.
പിന്നിട്ടുപോയ പരശ്ശതം ഓർമ്മകളെ
ഏങ്ങി വലിക്കുന്നു ശ്വാസം.
കടലിൽ
ആകാശത്തിൽ
നഗര കാന്താരത്തിൽ
വറുതിയുടെ നാളുകളിൽ
പൊറുതിക്കായ്
പുറപ്പെട്ടു പോയിമറുകരയിൽ.
ചതുപ്പുകൾ
ചതിക്കുഴികൾ
കുരുതിത്തറകൾ
ചോരച്ചാലുകൾ
കാണാപ്പച്ചകൾക്കായ് കടൽക്കയം
താണ്ടി
കുരുത്ത വിശപ്പിൻ കരുത്തിൽ നിന്ന്
കൊരുത്തെടുത്ത ജീവിതം.
ഇന്ന്;
ചതുപ്പുകൾ കാമനയുടെ തീ കുണ്ഡങ്ങൾ
ചതികളുടെ ചരിത്രത്താളുകൾ -
മോടിയുടെ മേടകൾ
അധ്വാനത്തിന്റെ അവകാശികളെ
ചെളിയിലമർത്തുന്ന ജാലങ്ങൾ.
ജാരനായെത്തുന്നു അധിനിവേശത്തിന്റെ
മാരീചൻ
ഫൂൽക്കാരങ്ങളിൽ രതിരസം
സങ്കടലിലേക്ക് അമ്ലലായനിയുടെ
പതഞ്ഞൊഴുകൽ
പ്രഛന്നങ്ങളുടെ പ്രായശ്ചിത്തം
ഇവിടെ ഇപ്പോഴും ശേഷിച്ചിരിപ്പുണ്ട്
ശോഷിച്ചു പോയൊരു ഓർമ്മയുടെ
ശ്വാസോച്ഛ്വാസം.