ഞാൻ നീയാകുമ്പോൾ

പുറപ്പെട്ടു പോകണം
എനിക്ക്
മറവിയിലേക്ക്

നീ,യെന്നേ
പുറപ്പെട്ടുപോയവൾ

മൗനത്തിന്റെ
ഇരുണ്ട ഇടനാഴിയിൽ
പരസ്പരം കാണാതെ
നാം രണ്ടുപേർ

തീ കൊണ്ട്
എന്റെ സിരകളിൽ
സരയൂഒഴുക്കുന്നു നീ

വറ്റാത്ത
കത്തും മഴയിൽ
നിർത്തിയിരിക്കുന്നു

ഗ്രീഷ്മവും
വർഷവും നീയാകുമ്പോൾ
മറ്റു ഋതുക്കളെല്ലാം
ഋജുവായ്
എങ്ങോ മൃതിയാകുന്നു

പുറപ്പെട്ടു പോകണം -
എനിക്ക്
ഞാൻ
നീ തന്നെയാക്കുമ്പോൾ
മറവിയിൽ നിന്ന്
ഓർമ്മകളെ ചുംബിക്കുവാൻ