രണ്ടില

അകലെയെങ്കിലും

നീ അരികിൽ തന്നെയാകുമ്പോൾ

ഇനിയുമൊരു പ്രണയകാവ്യമെഴു-

തേണ്ട

നിൻ്റെ പച്ച ഞരമ്പിലെ

രക്തപ്രവാഹത്തിൽ

ഞാനതു കാണുന്നു

സത്ത പ്രണയും

സ്വത്ത് നമ്മളുമാകുന്നു

നമ്മളെ ദാനം ചെയ്തവർ നാം

പ്രണയത്തിൻ്റെ ജoരാഗ്നിക്ക്

ഹൃദയത്തിൽ നിത്യവസന്തം -

വഹിക്കുമ്പോൾ

ഏതു ഋതുവിലും

സുഗന്ധ പ്രവാഹം

സ്നേഹത്തിൻ്റെ

രണ്ടിലകളാണു നമ്മൾ

കാലപ്പഴക്കത്താൽ

വീണടിഞ്ഞാലും

പ്രണയം തളിർക്കുന്നത്