കണ്ണീരിൻ്റെ കടപ്പുറത്ത്
കുഞ്ഞു കക്കപോലെയവൾ .
മുനിഞ്ഞു കത്തുന്നു
സങ്കടത്തിൻ്റെ ചെരാത്
പകലിലെ
പരന്ന ചിരിക്കാർ
ഇരുളിലെ ഇരപിടിക്കാർ
കാത്തു വെയ്ക്കണമെനി-
ക്കെന്നെ
കാകനും കുറുനരിക്കും കൊടു-
ക്കാതെ
ഒന്നാണ് നാമെന്ന തോന്നലിൽ
തെല്ലും തളരാതെ
വറ്റാത്ത നിൻ്റെ വാക്കിനായി
തെറ്റാതെ എൻ്റെ കാത്തിരിപ്പ്
ഏതു ജന്മത്തിൽ
ഏതു കടപ്പുറത്തു വച്ചായിരിക്കും
നാം കണ്ടുമുട്ടുക
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ