എഴുതാത്ത കവിത

കാവേരിയുടെ തീരത്തിരുന്ന്
ഞാൻ സാവേരി കേൾക്കുന്നു
ആരും എഴുതാത്ത കവിതയാ -
ണവൾ
അവളെന്നെ വായിച്ചു കൊണ്ടേ -
യിരിക്കുന്നു

ചില പുലർകാല സ്വപ്നങ്ങൾ
അവൾ പങ്കുവെയ്ക്കുന്നു
എന്നിലെ ഇരുണ്ടയിടങ്ങളിൽ
അതു വെളിച്ചം വിതറുന്നു

ഓർമ്മകളെ ഉണർത്തുന്നു
കുട്ടിക്കാലത്തെ പൊന്തക്കാടുകളിൽ -
കൊണ്ടു പോകുന്നു
തെച്ചി പൂത്ത നട്ടുച്ചകൾ
കാട്ടിത്തരുന്നു

പ്രണയത്തിൻ്റെ പവിഴ പുറ്റിലേക്ക്
കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു
പറക്കാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു
മരുഭൂമിയിലെ ഇല്ലാ ജലത്തെ കാട്ടി -
ത്തരുന്നു

സാവേരിയിൽ ഞാൻ മുങ്ങി നിവരുന്നു
കാവേരിയെന്നെ വാരി പുണരുന്നു
വാർധക്യത്തിൻ്റെ വിഭ്രാന്തി വിട്ട്
യുവത്വത്തിൻ്റെ പടിയിലേക്ക്
കാലെടുത്തു വെയ്ക്കുന്നു