ലാസ്യ ലാവണ്യത്താലെ
കൂമ്പിയ മിഴിപ്പൂക്കൾ
സ്വേദ ബിന്ദുക്കൾ വൈരം
ചാർത്തിയ കവിൾത്തടം
അധരക്കനിയിൽ നിന്നമൃതം
കിനിയുന്ന
തരുണ മാനസങ്ങൾക്ക്
മധുര വേളയിത്
കണ്ണുകൾ കണ്ണിൽ പുനർജ്ജ-
നിച്ചു നിൽക്കും വേള
മന്ദമാരുതൻ മുല്ലമൊട്ടു ചുംബി-
ക്കുംവേള
മേഘമാലകൾ ചാർത്തും
പൂത്തിലഞ്ഞിക്കാടുകൾ
നീഹാരഹാരത്താൽ
തിളങ്ങുംപൂന്തളിർ തൊത്തുകൾ
കമ്ര കാനനത്തിൻ്റെ
രമ്യ ശാന്തിയേപ്പോലും
അമ്പരപ്പിച്ചീടുന്ന
മഞ്ജുഭാഷിണിയാളേ
മധുരകളേബരൻ മന്ദമണയവേ
കാമശരാതുര ചിത്തയാകു-
ന്നുവോ നീ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ