പുഴപ്പെണ്ണ്

മഴക്കാല രാത്രികളിൽ
മലമുടിയുലർത്തിയിടുമ്പോൾ
അവൾ പാടുന്നു
ആടുന്നു
കളിയിൽ കവിൾക്കണ്ണാടി
ഉടയുന്നു
ചിരി നുരയുതിരുന്നു

ഇപ്പോൾ
ഈ പൊള്ളും പകലിൽ
കുതിക്കുവാനാഞ്ഞ്
അവൾ കിതയ്ക്കുന്നു
കളി ചിരിയില്ലാതെ
കണ്ണീർത്തുള്ളികളാകുന്നു

നരച്ച പാറയെ
നനയ്ക്കുവാൻ കഴിയാതെ
ഉഴറുന്നു
ദീർഘ ചുംബനത്തിൻ്റെ
ഓർമ്മകളിൽ
ഉണരുവാൻ കഴിയാതെ
ഉറഞ്ഞു പോകുന്നു