ഹരിക്കപ്പെട്ടു ഹരിതകം
ഹരിണിയുടെ കൺതടം
മൃതിയുടെ തടാകം
കറുകകൾ കറുത്തു
കയ്ക്കുന്നുവേനൽ
ഗിരിയുടെ ഗരിമ നശിച്ചു
കരിമേഘങ്ങൾ
കൊത്തി വലിച്ചു
മിഴികളിൽ ചത്ത സൂര്യൻ
പൊന്തി നിന്നു
വേനലിൻ്റെ ഇഴമുറിയാ-
പ്പെയ്ത്തിൽ
മഞ്ഞിൻ്റെ പൊള്ളും ചൂടി -
നായ്
കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ
അറിയുമോ നീയെന്നെ
നിനക്കായ് മാത്രം കാത്തിരി -
പ്പവളെ
കാത്തിരുന്ന് കല്ലായ്തീർന്ന
കവിതയെ
നിന്നോർമ്മതൻ ചൂടിനാൽ
ഉരുകുമാദിത്യഹൃദയത്തെ
ഇച്ഛയ്ക്കില്ല സ്വച്ഛ
ഛന്ദസ്സുതെറ്റിയ കവിത ഞാൻ
അധരത്തിലില്ല മധുരം
അർണ്ണവം വിളിക്കുന്നു
മരണം നീയാകുമ്പോൾ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ