പൊഴിഞ്ഞു പോയ് തൂവലുകൾ
ചിതറിയ ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങളിൽ
കക്കിനിൽക്കുന്നു കവിതകൾ
പെട്ടുപോയി കാരാഗൃഹത്തിൽ
പട്ടുപോയി ജീവിതം
പഴി പറയുന്നതെന്തിന്
പിഴച്ചു പോയി കാലം
വ്യാഘ്ര മുരൾച്ചയ്ക്കു മുന്നിൽ
നക്രവക്ത്രത്തിന്നരികിൽ
വരണ്ട ചിന്തയ്ക്കു മുന്നിൽ
വലഞ്ഞു നിൽപ്പൊരു ജന്മം
പൊള്ളി നിൽക്കുന്നു
ഞരമ്പിൻ വരമ്പിൽ
നിപതിച്ചിടാമേതു നിമിഷവുമെ-
ന്നോർത്ത്
ഇല്ലൊരു കച്ചിത്തുരുമ്പും
ആശതൻ ചെറു പച്ചപ്പും
കാരിരുമ്പിൻ്റെ തുമ്പിലും
കിളിർത്തിടും ചില ജന്മങ്ങൾ
ചുറ്റിലും ഒന്നു നോക്കുക
ചെറുതല്ല ജീവിതമെന്നറിയാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ