കമ്പ മെല്ലാർക്കും ശരീരത്തിലാണ്
കമ്പിത മാർന്നുള്ള ഹൃദയത്തിലല്ല
കാണാത്ത കൈവന്നുവായ പൊത്തീടുന്നു
ചോദ്യങ്ങൾ ചോർന്നുപോയി ല്ലാതെയാകുന്നു
വെളിച്ചത്തു കണ്ണീർ തുടച്ചു തരുന്നവർ
ഇരുളിൻ മറപറ്റി കണ്ണുരുട്ടീടുന്നു
ചത്തമീൻ പോലെ കിടക്കും മനസ്സിനെ
ചാവാലി കശ്മലൻ മാരവർ കണ്ടില്ല
നപുംസകങ്ങൾക്ക് വന്നു ശയിക്കുവാൻ
ശാന്ത ജഡമായി മാറുന്ന വേളയിൽ
കണ്ണിലും,ചുണ്ടിലും,മാറിലും ഭ്രാന്തമായ്
കുന്നോളം കനലെരിഞ്ഞീടുന്ന വേളയിൽ
ഉറയുന്നുണ്ടുള്ളിൽ ഉടയാട പറിച്ചെറി-
ഞുന്മാദിനിയായ്
ഉലകം മുടിക്കുവാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ