വിരസതയുടെ വിയർപ്പിൽ
കയറഴിഞ്ഞു പോയ
ആട്ടിൻ കുട്ടിയെപ്പോലെ
മനസ്സവിടവിടെ കടിക്കുകയും,
മണക്കുകയും ചെയ്യുന്നു
വെയിൽ പൂത്ത വഴിയിലെ
ഒറ്റപ്പെട്ട മെയ് ഫ്ലവർ മരത്തിനു
കീഴെ
ഒരാണ് കുട്ടിയും,പെണ് കുട്ടിയും
നില്ക്കുന്നു
തണലിന്റെ തണുപ്പും ചെമ്പട്ട് പൂവും
വിരിച്ച് ആ മരം
എത്ര മിഥുനങ്ങൾക്കു,എത്ര വിരഹികൾക്ക്
കാവൽനിന്നു
ഞാൻ വസന്ത മെന്നും പിണങ്ങിയ
പടുമരം
പിറക്കാത്ത പൂക്കളെ മനസ്സില്
താലോലിക്കുന്ന പതിത
ബാല്യത്തിന്റെ കൌതുകവും
യൗവനത്തിന്റെ ചപലതയും കടന്ന
ചവിട്ടിയരയ്ക്കപ്പെട്ട പൂവ്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ