നമ്മൾ പരസ്പരം കണ്ടുമുട്ടിയിട്ട്
വർഷങ്ങളേറെയായില്ലേ?
എന്നാൽ ഇന്നലെ കണ്ടതുപോലെ
യു ണ്ടിന്നും മനസ്സിൽ
ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അന്തരംഗത്തിൽ
നിന്നും
മിക്കവാറും ഒഴിഞ്ഞു പോയിയല്ലേ
എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോയി
യല്ലേ.
ഒന്നാലോചിച്ചാൽ ഒരാളെ സംബന്ധിച്ച്
രണ്ട് മരണങ്ങളുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു!
പഠിക്കുന്ന കാലം കഴിഞ്ഞാൽ
പതുക്കപതുക്കെഅണഞ്ഞുപോകുന്ന
ആദ്യത്തെ മരണം
കൂടെയുള്ളവരെല്ലാം കൂലംകുത്തി
യൊഴുകിയ പോലെ
ഒരു നിമിഷം പോലും നിന്നു തിരി
യാൻ
സമയമില്ലാത്ത നിത്യജീവിതത്തിൽ
വറ്റിപ്പോയ തടാകത്തിലെ ചെളിവെ
ള്ളം പോലെ
സമയം തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നു.
അന്നും നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടിയത് ഇതു
പോലെ തന്നെയല്ലെ
നാം രണ്ടു പേർ മാത്രം
അന്നും നമുക്ക് ഇന്നത്തെപ്പോലെ
ഒന്നു മുരിയാടാൻകഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല
ഊമകളായ മിന്നൽ പിണരുകൾ
കണ്ണിൽ തെളിഞ്ഞതല്ലാതെ
അന്നത്തെപ്പോലെയിന്നുമെൻറെ
വാക്കുകൾ
ശിഖരത്തിൽ നിന്നും കൂട്ടമായ് കൂടൊഴിഞ്ഞ് പോകുന്നു
അന്നും, ശബ്ദങ്ങൾ നിലച്ചിട്ടില്ലെന്ന്
ഓർമ്മപ്പെടുത്തിയതും
കൂടൊഴിഞ്ഞ വാക്കുകളെ കൂട്ടിലേ
ക്കണച്ചതും
നീതന്നെയലെ.
അന്ന് ഞാൻ വായിച്ചു തീരാതെ
അടയാളം വെച്ച പുസ്തകം നീ മാറ്റി വെച്ചില്ലെ
അന്നു ഞാൻ അടയാളം വെച്ചതായിരുന്നു
നിന്നെയെന്റെ മനസ്സിൽ.
ഇന്ന് നമുക്കേറെ വയസ്സായി
എന്നിട്ടും അന്നത്തെപ്പോലെയിന്നും
നാം പെരുമാറുന്നു
ശരിക്കും അന്നത്തെപ്പോലെയല്ല യി ന്ന്
എന്നിട്ടും, അന്നത്തെപ്പോലെയിന്നും
യെന്ന് തോന്നുന്നു
ഒന്നോർത്താൽ ജീവിത മെത്ര വിചിത്രമല്ലേ?
പിരിയൻ പാതയിലൂടെ യിഴഞ്ഞു
നീങ്ങുന്ന
വണ്ടിയാണ് ജീവിതം
ഇനിയെന്നാവുമൊരു കണ്ടുമുട്ടൽ
മുഴുവിപ്പിക്കുവാൻ കഴിയാത്ത
ഈയപൂർണ്ണ യാത്രയിൽ തിരിച്ചു
പറക്കാം
അതാതു കൂട്ടിലേക്ക്
തീർച്ചയായും, അന്നത്തെ പോലെയല്ലയിന്ന്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ