പ്രണയം പ്രാർത്ഥനപോലെ

പ്രിയേ,
നമ്മുടെ മുന്തിരിത്തോപ്പുകൾ
നാം തന്നെയാണ്
ഉടലിൻ്റെ ഇഴയടുപ്പത്താൽ
ഇനി നമുക്ക് ഉഴുതുമറിക്കാം
ജീവിതത്തിൻ്റെ മഹത്തായ
ലഹരിക്കായ്
പ്രണയത്തിൻ്റെ വീഞ്ഞ് നുകരാം
നാം തന്നെ നമ്മുടെ ഉടയാടകളാകു
മ്പോൾ
നമുക്കെന്തിന് വേറെ ഉടയാടകൾ
അധരങ്ങൾകൊണ്ട് നമുക്ക്
ഋതുക്കളെ കോർക്കാം
അനുരാഗത്തിൻ്റെ ഒറ്റയടിപ്പാതയി
ലൂടെ
ഇതുവരെ കാണാത്ത ഭൂഖണ്ഡങ്ങ
ളിലേക്ക് യാത്ര പോകാം
സമുദ്രങ്ങളും, വനങ്ങളും താണ്ടി
വസന്തത്തിൻ്റെ താഴ് വരകളെ
കണ്ടെത്തുക തന്നെ ചെയ്യാം
നിൻ്റെ വാക്കുകളേക്കാൾ വേഗത്തിൽ
നിൻ്റെ മണമെത്തുന്നല്ലോ.

ദൈവമേ ! അവൾ എന്നിൽ തളിർത്ത്
എന്നിൽ പൂത്തു വിടർന്ന ഒരു പുഷപമെന്ന്
ഞാനറിയുന്നു.

പ്രിയേ,
നാം ഭൂമിയാകുന്നു
നഗ്നത വാരി ചുറ്റിയബ്ഭൂമി
നമുക്ക് നമ്മിലെ മുന്തിരി തോപ്പിലേ
ക്കിറങ്ങാം
വീഞ്ഞിൻ്റെ വീര്യത്തിലേക്ക്
ആഴങ്ങളിൽ നിന്നാഴങ്ങളിലേക്ക്
പ്രയാണം തുടരാം
പ്രാർത്ഥന പോലെ
ധ്യാനം പോലെ