പ്രത്യാശ

മൗനഘനിമകൾ മനസ്സിനെ
ഗർഭം ധരിച്ചിരിക്കുന്നു
ഭുജകോടാരങ്ങളിൽ നിന്ന്
സൂചികാഗ്രംവന്ന് കുത്തിനോവിക്കുന്നു
വെള്ളിനൂലുപോലെ മഞ്ഞുവന്നു
മറയ്ക്കുന്നു
കാലം ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടാകാം
ഓരോ ഇലകൊഴിയലിൽ പോലും
ഒരു സൂചന

മുരിക്കു പൂത്തുള്ള കാലം
പട്ടുടുത്ത പോതികൾ ഉറഞ്ഞാടുന്ന കാലം
തെക്കേ തൊടിയിലെ മാങ്കനി,യമ്മിഞ്ഞ
യെന്നതു പോലെ നുണഞ്ഞ കാലം

മോഹങ്ങളുടെ അത്തിത്തണലുകളിൽ
പ്രണയത്തിൻ്റെ പച്ചത്തരിപ്പുകൾ
കിളിർത്തു പൊന്തിയ കാലം
കത്തുന്ന ചുംബനം കൈമാറി കായലിൽ
കണ്ണാടി നോക്കിയിരുന്ന കാലം

ഓർമ്മകൾ മൗനത്തിൻ്റെ പൊറ്റയടർത്തുന്നു
ആഴപ്പൊത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയ
പ്രത്യാശയുടെ ഞാറക്കൊക്കുകൾ
ചിറകടിക്കുന്നു
വരുമായിരിക്കും ഒരിക്കൽക്കൂടി
എന്നിൽ നിന്നും അകന്നുപോയ
ദേശാടകരായ മീവൽപക്ഷികൾ
സ്നേഹത്തിൻ്റെ സംഘഗാനം പാടുമായി
രിക്കും