കൊല്ലപ്പെട്ട ഒരച്ഛൻ്റെ മകളെക്കുറിച്ചുള്ള വേവലാതി

വഴിയിൽ കണ്ണുംനട്ട്
ചകിതയായി നിൽപ്പുണ്ടാകും മകൾ
വഴിയിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയ
അച്ഛൻ്റെ വരവും കാത്ത്.

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ
റ്റാറ്റ പറയുമ്പോൾ കണ്ട
ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞ ആ മുഖം
ഇന്നുമുണ്ടോർമ്മയിൽ
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടാകുമവൾ.

ആ പഴയ ജീവിതം ഇപ്പോഴും
അവിടെ തന്നെയുണ്ട്
ഞാനത്രയും സന്തോഷവാനായിരുന്നു
തീർന്നിട്ടില്ല കൊതി അവളോടൊന്നിച്ച്
ജീവിച്ചിട്ട്
താളുകളുടെ വക്കുകളിൽ അവൾ
വരഞ്ഞിട്ടതൊക്കെയും അച്ഛാ...യെന്നാ
യിരുന്നു
അവൾ നിറം പൂശിയ ചിത്രങ്ങളൊക്കെയും
എൻ്റെ ഹൃദയത്തിലായിരുന്നു
അവളുടെ മുത്തങ്ങളായിരുന്നു യെൻ്റെ
മുഴുവൻ സമ്പാദ്യവും
അച്ഛായെന്ന ആ വിളിയിലായിരുന്നു
ഞാനലിഞ്ഞ് അവളായ്മാറിയിരുന്നത്
കഴിയുമോയെനിക്ക് ആ ശബ്ദത്തിൻ്റെ
അത്ഭുതം ഒരിക്കൽക്കൂടി കേൾക്കുവാൻ?!

വാളിൻ്റെ മൂർച്ചയിൽ എന്തിനാണവർ
ആളുകളെ രണ്ടാക്കി പിളർക്കുന്നത്
അവർക്ക് ഞാൻ ഇല്ലാതായേക്കാം
എന്നാൽ;
എൻ്റെ മകൾക്ക്
ഭാര്യയ്ക്ക്
ഞാൻ ഇല്ലാതായിട്ടില്ല
പാലും, തേനും, ശുദ്ധജലം പോലും
നിങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇന്നേവരെ ഞങ്ങൾക്ക്
കിട്ടിയിട്ടില്ല
നിങ്ങളോട് ഇന്നുവരെ ഒന്നിനും ഞങ്ങൾ
ചോദിച്ചിട്ടില്ല
എന്നിട്ടും ,
എന്തിന് എന്നോട് ഈ ചതി
നിങ്ങൾ ആർക്കു വേണ്ടി ചെയ്യുന്നോ
അവർ ഒരിക്കൽ നിങ്ങളോടും
ഇതു തന്നെ ചെയ്യുമെന്ന് ഓർത്തിട്ടുണ്ടോ?

ഇനിയെത്ര പിഡനങ്ങളവർ സഹിക്കേണ്ടി
വരും
ആകാംക്ഷയുടെ, സ്നേഹത്തിൻ്റെ
ആ കുഞ്ഞുതുരുത്തിനെ
ഒന്നും ചെയ്യരുതേ......