പ്രിയേ,
നിറയെ പൂത്തുനിൽക്കുന്ന
ഒരു വൃക്ഷമാണു നീ
ഏതു ശിശിരത്തിലും
ഏതു ഗ്രീഷ്മത്തിലും
നീ എന്നിൽ പൂത്തു നിൽക്കുന്നു
മണ്ണിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചുനിൽക്കുന്ന
മരത്തിൻ്റെ വേരുകൾ പോലെ
നമ്മിൽ പ്രണയം അള്ളിപ്പിടിച്ചു
നിൽക്കുന്നു
നുള്ളി നോവിക്കുവാനുള്ളതല്ല
നുണഞ്ഞു സ്നേഹിക്കുവാനുള്ള
താണ് പ്രണയം
ഉടലഴകുകളിൽ
ഉന്മത്ത ശാഖകളിൽ
നമുക്ക് ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കണം
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ
ഞെട്ടറ്റ ഇലയെപ്പോലെ
നിദ്രയിലേക്ക് അടർന്നു വീഴണം
പ്രിയേ,
വേരറ്റംമുതൽ ഇലയറ്റം വരെ
ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്ന അഗ്നിയെ
പ്രണയമെന്നല്ലാതെ
എന്തു പേരിട്ടു വിളിക്കും
അതിൽ നമുക്ക് എരിഞ്ഞമരണം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ