കവിത വറ്റിയ മനസ്സ്
തൂവലുകൾ മാത്രം ബാക്കിയാക്കി
പക്ഷികൾ പറന്നുപോയ
കൂടുപോലെയാണ്
ഓരോ ആളിലും ഒരു കവിതയുണ്ട്
പ്രതീക്ഷയുടെ
പ്രണയത്തിൻ്റെ
ഒറ്റക്കുതിപ്പിൻ്റെ
ചിലരിൽ
ചുവന്ന പുള്ളിക്കുത്തായ്
അഗ്നിയുടെ ഒറ്റനാവായ്
ജ്വലിക്കും
ചിലരിൽ
തണുത്ത് വിണ്ടുകീറിയപോലെ
നനഞ്ഞൊട്ടിയതുപോലെ
ചോരതുളിച്ചതു പോലെ
പൊടിപ്പും, തൊങ്ങലുംവച്ച
കവിതയാണ് ജീവിതം
കവിതയുടെ കല്പനയൊഴിഞ്ഞാൽ
കലഹം പാർക്കുന്നത്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ