ഏകാന്തതയുടെ നേരങ്ങളിൽ
ഓർമ്മകളുടെ മുള്ളുകുത്തുമ്പോൾ
സ്വയം ഉടലൂരി വിടുന്നു ഞാനെന്നെ
ചോര പൊടിയുന്ന ചിന്തകൾ -
ചിറകിട്ടടിക്കുന്നു
അത്രയും സ്നേഹമുണ്ടായിട്ടും
'ശരിക്കും സ്നേഹമുണ്ടോ' -യെന്ന
നിൻ്റെയാ മുഖം കോട്ടലുണ്ടല്ലോ
ജീവിതത്തിൻ്റെ വെളുമ്പിൽ നിന്ന്
എന്നെ എനിക്ക് നുള്ളിയെറിയാൻ -
തോന്നുന്നു
വിതുമ്പുന്ന വിഷാദം
തോളിൽ കൈയിട്ടുവിളിക്കുമ്പോൾ
ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു ഞാൻ
കൂടെ നടക്കുന്നു
എങ്കിലും;
നിൻ്റെ ഓർമകളാണ്
എൻ്റെ ജീവിതത്തിന്
കൽക്കണ്ട മധുരം പകരുന്നത്
വിരൽത്തുമ്പു പിടിച്ചു നടത്തുന്നത്
മിഴിച്ചിരിയും, ചുണ്ടിലേ പാട്ടുമാകുന്നത്
ചോർന്നു പോകാതെ ചേർത്തു പിടി -
ക്കുന്നത്
ഒറ്റവരി കവിതയായ് ഓർമയെ ചുവപ്പി -
ക്കുന്ന ചുംബനമാകുന്നത്
നിൻ്റെ ഓർമ്മകളല്ലാതെ മറ്റെന്തുണ്ട്
എൻ്റെ ജീവിതത്തെ
നിറയ്ക്കാനും .നനയ്ക്കാനും
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ