അയ്യപ്പൻ കവിത

ഒരയ്യപ്പൻ കവിത

ആടിയാടി പോകുന്നു

മുഷിഞ്ഞ മുഖത്താലെ

നിങ്ങൾ നോക്കുന്നതെന്ത്?!

രാവും പകലെന്നില്ലാതെ

വെയിലും മഴയുമെന്നില്ലാതെ

പീടികത്തിണ്ണയിലും

മരച്ചോട്ടിലും മറന്നു വെയ്ക്കുന്നു

തന്നെതന്നെ

ഷാപ്പരികിലും

കലുങ്കിലും

ഗേറ്റരി കിലും

ഇടവഴിയിലും കാത്തിരുന്നിട്ടും

വാക്കിൻ്റെ കല്ലെറിഞ്ഞതല്ലാതെ

നിങ്ങൾ

വയറു നിറയ്ക്കാൻ ഒന്നും നൽകി -

യില്ലല്ലോ

എന്നിട്ടും

ആഘോഷിക്കുന്നു നിങ്ങൾ

കവിതയെ കടമെടുത്ത്

കള്ള് കുടിക്കുന്നു

അഭിമാനിക്കുന്നു

കണ്ണീരുവീണ കവിതയുടെ

മനസ്സിനെക്കുറിച്ച്

നിങ്ങൾക്കെന്തറിയാം