അശാന്തിയു ടെ തീരത്തിലൂ ടെ
ശാ ന്തി തേ ടി നടക്കുന്നവന്‍
നിലാവ് പെയ്യുന്ന ചിന്തയും
വെയ്ല് കത്തുന്ന നെഞ്ചുമായി കട്ടാര-
മുള്ളിന്റെ കണ്ണും
കുഞ്ഞു മുയലിന്‍ ടെ ഭീതിയുമായി
പുഴയിലൂടെ നടന്നു പോയവന്‍
അഗ്നിയില്‍ സ്നാനം ചെയ്തവന്‍
എവിടെ എന്നാത്മാവ് നിത്യവും മന്ത്രിക്കും
ശാന്തി തീരം ?!
അലയുന്നു ഞാന്‍ ഇന്നും
രാധേയനെ പോലെ
അമ്മയെ അമ്മയെന്ന് വിളിക്കാന്‍ കഴിയാതെ
ദാനങങള്‍നല്കീട്ടും
ധന്യനായ് മാറാതെ
ഇടനെഞ്ചുലക്ഷ്യമായ്
വില്ല് കുലയ്ക്കുന്നു സോദരര്‍
അശാന്തി തന്‍ മേള പ്പെരുക്കം മുറുകുന്നു
വെടി മരുന്നിന്‍ ഗന്ധം ചുറ്റും പരക്കുന്നു
മാംസങ്ങള്‍ ചോരച്ച പൂക്കളായ് മാറുന്നു
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ