ദുഃഖ സ്മരണ

ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന ഗ്രീഷ്മത്തില്‍
തൊട്ടാ വാടിയും, കമ്മ്യൂനിസ്റ്റ് പച്ചയും
അതിര് നില്‍ക്കും ഒറ്റയടി പാതയിലൂടെ
വയലിലേക്കു ഇറങ്ങമ്പോള്‍
ഒരുചെറു തെന്നല്‍ വന്നു സ്വാഗതം ചൊല്ലി
തോട്ടു വാക്കിലെ പുളി മരക്കീഴെഇരുന്നപ്പോള്‍
ഇലകളില്‍ തട്ടി വീഴുന്ന വെയ്ലിനു ചൂട് കുറഞ്ഞു വന്നു
പരന്ന പാടത്തെ ഇളം കാറ്റിനു
നേരിയ തണുപ്പ്
ഓര്‍മ്മകള്‍ സാന്ദ്ര മാവുകയാണ്, ഒന്നും മറക്കാന്‍
ഉള്ളതല്ല
ഓര്‍മകളുടെ ഒരു ഖനിയും തന്നാണ് അച്ഛന്‍ പോയത്
ഉമ്മറ ത്തിണ്ണയും, ഉയരുന്ന ശബ്ദവും
പന്തലിട്ടത് പോലുള്ള
പേരമരവും
അച്ഛന്‍ ടെ മണമാണ് എങ്ങും
എല്ലാം ഇന്നലെ യെന്ന പോലെ
മനസ്സിന്‍ ടെ തീര്‍ത്ഥ ഘട്ടില്‍
വീണ്ടുമൊരു ദുഃഖ സ്മരണ