എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍
ക്രൂര മദ്ധ്യാഹ്നം എരിയുന്നത് എന്തിനു
അറുവഷളന്‍ പാട്ടുമായി
അവര്‍ ആടി തിമര്‍ക്കുകയാണ്
അവരുടെ ജീവിതം
കോപ്പകളില്‍ നുരഞ്ഞു പൊന്തുകയാണ്
കിനാവിന്റെ കയങ്ങളിലേക്ക്
ഊളിയിടുന്ന വരാണവര്‍
നിനവിലേക്ക് ഇറങ്ങാത്തവര്‍
നിലയും,-
വിലയും മാനിക്കാത്ത്തവര്‍
വ്യാകുലത-
കാട്ടുതീ പോലെ പടരുന്നു
പതം-
പറഞ്ഞു കരയാനല്ലാതെ
കണ്ണീരു കാച്ചി കുടിക്കയല്ലാതെ
എന്ത് ചെയ്യും ഞാന്‍
യുവത്വത്തിന്റെ തിളപ്പില്‍
തറഞ്ഞു പോകുന്നത്
ഒരു ജന്മം തന്നെ എന്നറിയുമ്പോള്‍
അനാഥ മാക്ക പ്പെട്ടത്
ഒരു കുടുംബം തന്നെ എന്നറിയുമ്പോള്‍
ഉണ്ടാവില്ല
ഓര്‍ക്കാനും ,വെറുക്കാനും
താന്‍ തന്നെയും
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ