നേരം രാത്രിയാണ്
വീട് ഇരുട്ടിലും
വിജനതെരുവിൽ
എല്ലാം ശാന്തം
ചലനമില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന ഒരോ
നിമിഷവും
രാവിന്റെ ശബ്ദങ്ങളെയെനിക്ക്
തിരിച്ചറിയാം
അമ്മ രാത്രിക്ക് വേണ്ടി വീടൊരു
ക്കി കിടന്നിട്ടുണ്ടാവും
ഞാൻ വൈകുമെന്ന് അമ്മയ്ക്കറിയാം
അമ്മയെ ശല്യപ്പെടുത്തരുതെന്നുണ്ട്
യെനിക്ക്
എന്റെ നഗ്നപാദങ്ങൾ ശബ്ദമുണ്ടാ
ക്കുന്നില്ല
ജ്വാലയില്ലാതെ കത്തിക്കൊണ്ടിരി
.ക്കുന്ന
തീയാണെന്റെ യമ്മ
കഷ്ട്ടപ്പാടിന്റെ ഒരു കുന്ന് തലയിലേറ്റിയവൾ
അമ്മയെയുണർത്താതെ ഉറങ്ങാ
മെന്നു കരുതും
എന്നാൽ ഉറക്കംതൂങ്ങുന്നകണ്ണുമായി
ഉമ്മറപ്പടിയിൽ യെന്നെ നോക്കി
അമ്മ കാത്തിരിക്കും
നിർവികാരതയുടെ നിമിഷങ്ങൾ
തള്ളി നീക്കും
അടച്ചു വെച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെ
അടുത്തിരുന്നു ട്ടുമ്പോൾ
കുറ്റബോധം യെന്നെ കുഴിയാന
യാക്കും
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ