വെൺനുരപ്പൂവുകൾ വാരി വിതറി
യാർത്തിരമ്പി വന്നിടും തിരകളേ
എൻ കഴലിണകളെ കൊലുസണി യിക്കവേ
ഓടിവന്നൊക്കത്തെടുക്കുവതാരമ്മ
ക്കടലിൻ കരങ്ങളോ
കടലേ, യെൻ കരളിലൊരു ഉദിത
യൗവനക്കോള് കൊള്ളുന്നൊരു കടൽ
കവിത പാടുംനിൻഉടലിളക്കത്തിൽ
ഉണരുമെന്നുള്ളിൽനിറയുമനു
രാഗം
വിടർന്നകണ്ണുമായന്നൊരുണ്ണിഞാൻ
അത്ഭുതാനന്ദമൂറി നിൽക്കവേ
കാറ്റിൻ കൈകളാൽ ചപ്രതലമുടി
മാടിയൊതുക്കിയെൻ കവിൾ തഴു
കിനീ
ഉണ്ണിക്കാലിനാൽ മണ്ണിലെഴുതിയ
മധുര വാക്കുകൾ നനച്ചുമായ്ച്ചു
നീ
നിന്നിലേക്കു ഞാൻ ഓടിയണയവേ
തിരകൈകൾ നീട്ടി തിരിച്ചു വന്നുനീ
ചിരിച്ചു നിന്നൊരെൻ അരികിൽ
വന്നന്ന്
അരുതരുതേയെന്ന് ചിതറി നിന്നുനീ
അതു കഴിഞ്ഞേ റെ വഴി നടന്നു ഞാൻ
ജന പദങ്ങളിൽ ആണ്ടു പോയി ഞാൻ
അപ്പൊഴും നിന്റെ ഓർമ്മയെന്നു
ള്ളിൽ
ഓളമായ് ലോലലോല ഭാവമായ്
കഴിഞ്ഞുപോയ്, ജീവിതഉച്ചചായ
വേ
ഇന്നുമെന്നുള്ളിൽ അനുരാഗ കഥ
യോർമ്മ
മറക്കുവതെങ്ങനെ കടലേ, സഖീ
അനർഘ സങ്കൽപസുഖസ്മിതങ്ങ
ളേ
വന്നുഞാൻ,നിന്റെമാറിലമരുവാൻ
പൊരിവെയിൽ താണ്ടി, ചൊരി മണൽ താണ്ടി
ആദ്യമായ് നിന്നെ കണ്ട പോലെ നിൽ
അത്ഭുതാനന്ദമിന്നുമുണരുന്നു
ഇല്ല, നിൻ തിരകൈകളാലിനി യെന്നെ
തടഞ്ഞു നിർത്തുവാനതു ദൃഢനി
ശ്ചയം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ