നഷ്ട്ടനിദ്ര തൻ ഭാരമാ കൺകളിൽ
നഷ്ട്ട സ്വപ്നങ്ങൾ വീർത്ത കൺപോ
ള ക ൾ
നേർത്ത പുലരിയിൽ പൂത്ത പുഷ്പ്പങ്ങളിൽ
മുറ്റി നിൽക്കുന്നു പ്രതീക്ഷ തൻ പു
ഞ്ചിരി
പൂദളത്തിലെ ഈറനൊപ്പുവാൻ
ഇളവെയിൽ കരം ഓടിയെത്ത വേ
തന്റെമിഴിനീർതുള്ളിയൊപ്പുവാൻ
ഏതു കരമിന്നു വന്നെത്തിടും
ദീർഘ ദീർഘമവൾ നിശ്വസിക്കവേ
മിഴികളകലങ്ങളിൽ മേഞ്ഞുനിൽ
ക്കവേ
ആഗമിച്ചുമ്മവെച്ചുപോംഋതുക്കളെ
വിലാസ ലോലയായ് കാത്തു താഴ്വരനിൽക്കവേ
അവൾ ഏകാന്തതപസ്സിൻ മൗന വാത്മീകത്തിൻ
സ്വയം ബന്ധിതയായ് ശൈലപുത്രി
യായ് നിൽപ്പൂ
പറയുന്നു അവൾ: ഹേ ഭൂമീ സഖീ,
നീയെത്ര സുന്ദരി
നിന്നിൽ നിത്യ സ്നേഹം ചൊരിയു
വാൻ
പുള്ളിമാനിന്റെ കളികളുണ്ടെന്നും
കൊന്ന പൂക്കൾ തൻ മന്ദഹാസങ്ങൾ
ചിത്രശലഭചടുല നൃത്തങ്ങൾ
കുയിലിണകൾ തൻ കളഗാനങ്ങൾ
ഋതുക്കൾ തൻ ഗമനാഗമനങ്ങൾ
നിറയെ നിറയേ നിറച്ചാർത്തുകൾ
സഖീ, ഹേഭൂമി ആരുണ്ടെനിക്കു നീ
യല്ലാതൊരു കൂട്ട്
വ്യർഥമീ ജീവിതം തിരിച്ചറിയുന്നു
ഞാൻ
ആരെ പഴിക്കേണ്ടു ഞാൻ യെന്നെ യല്ലാതെ
ഇതു കാലമെനിക്കായ് ചമച്ചീടുന്ന
പത്മവ്യൂഹം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ