സ്വന്തം

ഒടുവിലീ കടവിൽ ഞാനൊറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോൾ
ഒരു നാട്ടുപാട്ടിന്റെയീണം.
ഇന്നീകടവിൽഞാൻ നിന്നോർമ്മയേപുൽകി
താരകൾ കണ്ണു ചിമ്മിക്കാട്ടി നിൽക്കുന്ന
കുന്നിൻ ഗരിമയിൽ നിൽക്കും
ഞാനും കിനാക്കളും നിർനിദ്രയേപൂകി
ചുംബനപ്പൂക്കളെ നാംവിരിയിച്ചുള്ള
നാളിലൂടൊന്നു നടക്കും
ശോകങ്ങളല്ലാമെ ആനിമിഷത്തിൽ ഞാൻ
ഓളങ്ങളിലൊഴുക്കീടും
വയലുമാ, തോപ്പും, തണുവും, കുളിർമയും
ഉള്ളിൽ പതയുംവീഞ്ഞായ് നിറയ്ക്കും
നിറയൗവ്വനത്തിന്റെ നട്ടുച്ചയായി ഞാൻ
നെരിപ്പോടു പോലെ നീറീടും
നിറമിഴിയോടൊന്നു സുല്ലു ചൊല്ലി സിരയിൽ
പ്രണയത്തിൽ പൂന്തേൻ നിറയ്ക്കും
നിൻ നീല മിഴിയിലെ മൊഴികൾ ഞാൻ വായിച്ച്
മറുമൊഴിചന്തം വിരിയിക്കും
വിറയാർന്ന കൈയ്യിലെ ഞെരിയും തരിവള
ഇക്കിളിയാലെ ചിരിക്കും
പെരുമീൻ മിഴിപൂട്ടി, യീപുലരിയേ,യകറ്റണം
പിരിയുവാൻ കഴിയില്ലെനിക്കു നിന്നെ
ഗതകാല സ്മൃതിയിൽനിന്നുണർത്തരുതേയെന്നെ
ഞെട്ടറ്റൊരിലയായ്പതിച്ചുപോകും
നീയുമീനാട്ടുപാട്ടിൻചിലമ്പിച്ചൊരീ,യീണവും
മാത്രേ,യെനിക്കുസ്വന്തം